آشنایى با VPN

امروزه سازمان هاى زیادى فراتر از یک تشکیلات محلى فعالیت مى کنند و دامنه خدمات خود را به کشور یا دنیا گسترش داده اند. طبیعى است که براى اداره چنین سازمانهایى نیاز به زنجیره اى از ادارات و دفاتر کارى و نمایندگى وجود دارد. و باید بین ادارات و دفاتر یک سرى اطلاعات رد و بدل شود و در دنیاى امروز سرعت حرف اول را مى زند ولى بخاطر آن نمى توان امنیت را نادیده گرفت. پس احتیاج به سیستمى وجود دارد که هم سرعت و هم امنیت تبادل اطلاعات را بین مراکز مختلف فراهم کند.در گذشته اى نه چندان دور براى برآورده کردن این نیاز همه شبکه WAN را توصیه مى کردند که عبارت است از یک شبکه وسیع و در این شبکه براى براى ارتباط بین مراکز مختلف معمولا از خطوط اجاره اى مثلا فیبر نورى استفاده مى کنند. و به این وسیله مشکل محدودیت جغرافیایى حل مى شود. اما امروزه سازمان هاى پیشرو از سیستم پیشرفته تر استفاده مى کنند و آن چیزى نیست جز یک شبکه خصوصى مجازى به این شبکه ها VPN مى گویند که مخفف Virtual Private Network است. و به این وسیله کلیه نیاز هاى ارتباطى بین کارمندان و دفاتر و... را برآورده مى کنند. اساسا VPN یک شبکه خصوصى است که از یک شبکه عمومى ( معمولا اینترنت ) براى ارتباط کاربران و پایگاه هایى که فاصله جغرافیایى دارند استفاده مى کند. در حقیقت به جاى اینکه یک خط دیتاى واقعى ( مثل یک کابل فیبر نورى که بین دو شهر کشیده شده است.) را اجاره کنید در عمل یک شبکه مجازى را اجاره کرده و از طریق آن ارتباط خود را برقرار مى کنند. VPN مى تواند سایت به سایت یا دسترسى از راه دور باشد و بسته به اینکه از چه نوع VPN اى استفاده مى کنید به یک سرى عناصر و تجهیزات احتیاج دارید. که از جمله مى توان اجزاى زیر را نام برد: -یک نرم افزار براى هر نفر -سخت افزار اختصاصى مانند فایروال PIX -سرور اختصاصى VPN براى سرویس هاى Dial Up NAS- یا سرور دسترسى شبکه که براى کاربران راه دور از طرف خدمات دهنده ارائه مى شود -مرکز مدیریت خط مشى و...