بچه ها تصمیم گرفتم تو این پست براتون یه شعر و بذارم.ممکنه این شعر خیلی از شماهایی که این مطلب و میخونید به فکر ببره ویا حتی برای بعضیاتون تداعی گر یه خاطراتی بشه .به هر حال امیدوارم خوشتون بیاد وبراتون زنگ تفریح جالبی باشه.البته من نمیدونم اون هنرمندی که شعر اقای مشیری رو به این روز دراوردن اسمشون کیه ولی با توجه به شعر احتمالا ایشون یه اقا تشریف داشتن.
بی تو امروز از ان راهرو گذشتم توی چشمم رفت باز انگشت شستم
اندکی یاد گذشته ها نمودم شدم ان مفلس بی پول که بودم
یادم امد که یکروز با هم از ان راهرو گذشتیم....
از کلاس جیم زدیم ورفتیم بیرون,گشتیم وگشتیم
من همه پول بابام ریخته تو جیبم
تو به من گفتی دیگه اخر تیپم
توی ان کافه با حال پر ازسوسول نشستیم .
تو به من گفتی از بهانه کم کن با بزرگترات از در خانه مان گذر کن
فکر یک اپارتمان و پرشیا و مبلمان کن یا هزار تا سکه از جیب به مهر من کن
پول,درمان بهانه های بابام است تو که امروز دلت دل نگران است
بیا و با همه شرایطم تو سر کن از بهانه گیری دگر حذر کن
........
پرت شد کافه گلاسه به گلویم یکدفعه نگاه همه برگشت به سویم
یادم اید به تو گفتم
که من ان دانشجوی بی پول وبی جا و مکانم
دو سه سالی ول معطلم تا که مدرک بستانم
پدرم کارمند ساده. خانه شیک ندانم
این همه مهریه ات را نتوانم نتوانم
یادم اید نشنیدم دگر از تو چند و چویی
رفتی وتور زدی شوهر پولدار ببویی !!
نکنی با من وامثال من تو گفتگویی
بی تو اما با چه عشقی ؟؟من از ان راهرو گذشتم
جالب بود.دستت درد نکنه.
واقعا که جالب بود.راست گفتی ادم یه چیزایی تو ذهنش به قول خودت تداعی میشه!
جالب بود