در سوره تکویر بعد از آن که در شش آیه اول از تحولاتی که از در زمین و آسمان اطرافش(نه کل عالم) به هنگام قیامت نام می‌برد و از در هم پیچیده شدن آفتاب و تیرگی ستارگان می‌گوید. سپس می‌خوانیم، انسان به اعمالش می‌پیوندد، هرکس با هم شکل خود که بهشتی یا دوزخی‌ست پیوسته می‌شود و ارواح به بدن‌ها باز گردانده می‌شوند.
در این‌جا این آیه می‌آید: «واذا الموؤدة سئلت باى ذنب قتلت» که در بیشتر ترجمه‌ها و تفاسیر از جمله تفسیر نمونه و المیزان چنین شرحش میدهند: و در این هنگام از دختران زنده به گور شده پرسیده می‌شود که به کدامین گناه کشته شده‌اند(البته با پذیرش ترتیب وقایع به مانند آنچه در سوره تکویر آمده است)
پرتویی از قرآن
اما آیت‌الله طالقانی در پرتویی از قرآن در تفسیر دیگری از این آیه دارند که در این‌جا می‌آورم. آیت‌الله طالقانی با نقل روایاتی و ذکر موارد تاریخی ثابت می‌کنند که منظور از «الموؤدة» نمی‌تواند دختران زنده به گور شده باشد. بلکه معتقدند«الموؤدة» نمونه‌ای‌ست از هر موجود زنده و مستعدی که ظالمانه نابود شود و هر استعداد زنده‌ای که خفه گردد و هر حقی از میان برود.
در روز جزا از انسان به خاطر پرورش ندادن استعدادهای ذاتی‌اش و نابودکردن فرصت‌هایش در زندگی سؤال خواهد شد.
پی‌نوشت: تفسیر پرتوی از قرآن را آیت‌الله طالقانی در سال‌های زندان‌شان نوشته‌اند و در نوشتن آن از افرادی همچون دکتر سحابی و مهندس بازرگان کمک گرفته‌اند. تفسیر پرتوی از قرآن در سال 45 برای اولین بار چاپ شد و خوشبختانه مطلع شدیم که قرار است تا مدتی دیگر دوباره پرتوی از قرآن به همت فرزند ایشان خانم اعظم طالقانی تجدید چاپ شود.
با اندکی تصرف
